Νιώθετε παγιδευμένοι σε έναν ατέρμονο αγώνα με δίαιτες και υπερφαγικά επεισόδια; Μπορεί η εξωτερική εμφάνιση να έχει σημασία αλλά το πιο σημαντικό είναι πως νιώθουμε εσωτερικά. Τι βλέπουμε όταν κοιτάζουμε στον καθρέφτη; Νιώθουμε πως είμαστε αξιαγάπητοι και όμορφοι;
Μόνο όταν σταματήσει ο πόλεμος με το σώμα μας και αρχίσουμε να του φερόμαστε με ευγένεια, θα μπορέσει να επιστρέψει στην φυσική του κατάσταση ισορροπίας. Όταν εδραιωθεί ο φαύλος κύκλος των υπεργαφικών επεισοδίων και της αυστηρής δίαιτας αρχίζουμε να χάνουμε τον έλεγχο.
Αντί αυτού θα πρέπει να μετατρέψουμε το αυτο-μίσος και την αυτοκριτική σε αυτό-αποδοχή και αυτο-αγάπη.
Παντού βλέπουμε εικόνες με τέλεια σώματα που μας κάνουν να μισούμε και να τιμωρούμε τον εαυτό μας προσπαθώντας υπερβολικά για ένα "καλύτερο" σώμα. Η αυτοκριτική ποτέ δεν θα μας φέρει αυτό που πραγματικά επιθυμούμε – να τα βρούμε με το σώμα μας και να αποκτήσουμε μια υγιή σχέση με το φαγητό.
Δεν υπάρχει ποτέ αίσιο τέλος σε ένα δυστυχισμένο ταξίδι!
Για μεγάλο μέρος της ζωής σας, σκεφτόσασταν πως αν νικήσετε τον εαυτό σας και τον αναγκάσετε να κάνει “δίαιτα”, θα αποκτούσατε τελικά το ιδανικό σώμα. Αυτή η πεποίθηση είναι απλά μια ψευδαίσθηση.
Δεν μπορεί να περνάμε άθλια κατά τη διαδρομή, να φτάνουμε στο τέλος και να περιμένουμε να πλημμυρίσουμε με χαρά. Αν μάθουμε να αποδεχόμαστε τις ατέλειες μας και να αγαπάμε τον εαυτό μας, όταν φτάσουμε στο σημείο όπου θέλουμε, θα έχουμε τον εαυτό που μας αρέσει.
Όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να κάνουμε τις αλλαγές που απεγνωσμένα θέλουμε για το σώμα μας. Η αυτό-κριτική διαιωνίζει μόνο την αρνητική, καταστροφική νοοτροπία που μας κρατά κολλημένες σε μη ρεαλιστικά πρότυπα.
Προσπαθούμε να «διορθώσουμε» το σώμα μας τιμωρώντας τον εαυτό μας. Περιορίζουμε ό, τι τρώμε, τρέχουμε ατέλειωτα στο διάδρομο και μαλώνουμε τον εαυτό μας αν παρεκκλίνουμε από άκαμπτους κανόνες διατροφής και άσκησης. Αλλά αυτό ποτέ δεν διαρκεί πολύ.
Παρεκκλίνουμε γιατί το αυτο-μίσος και η τιμωρία δεν μπορεί να μας παρακινήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ευγένεια, η αυτό-παρατήρηση και η αποδοχή των πράξεων μας όπως του τι τρώμε είναι πιο βιώσιμα κίνητρα για να κάνουμε μόνιμες αλλαγές.
Η αυτο-αγάπη δεν εξαρτάται από το βάρος μας. Η αποδοχή είναι αυτή που επιτρέπει την ευαισθητοποίηση.
Για να αλλάξουμε συνήθειες που αφορούν την υγεία μας (όπως το να χάσουμε βάρος), θα πρέπει να γνωρίσουμε τι συμβαίνει μέσα μας. Δεν υπάρχει καμία εξωτερική λύση που θα ικανοποιήσει ποτέ την εσωτερική λαχτάρα μας για αποδοχή και αγάπη.
Όταν περνάμε τις μέρες μας κάνοντας δίαιτα, βασανίζοντας τον εαυτό μας με το να μην τρώμε, γυμναζόμαστε για να χάσουμε βάρος και ζούμε για να δούμε το σώμα μας σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος, για να είμαστε "αποδεκτοί", δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουμε συνήθειες μακροπρόθεσμα.
Όταν αρχίζουμε να αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε, αυτό θα μας επιτρέψει να μαλακώσουμε αρκετά για να δούμε ποιες συμπεριφορές και συνήθειες μας να αλλάξουμε.
Η αλλαγή συμβαίνει όταν αποκτούμε μεγαλύτερη επίγνωση του τι κάνουμε και γιατί. Μόνο όταν έχουμε επίγνωση των προτύπων μας μπορούμε να βρούμε τρόπους να φροντίσουμε αυτές τις ανάγκες, έτσι ώστε να σταματήσουμε τις καταστροφικές μας συνήθειες.
Τελικά η αυτο-αποδοχή είναι το μυστικό για την μόνιμη απώλεια βάρους. Η αυτο-απέχθεια ποτέ δεν είναι βιώσιμο κίνητρο.
